Monitoring Noclegowisk Żurawi (MNZ)
Monitoring Noclegowisk Żurawi jest ogólnopolskim programem rozpoczętym w roku 2012, którego celem jest rejestrowanie zmian liczebności żurawi na wybranych noclegowiskach jesiennych w Polsce. Obserwacje odbywają się z punktów obserwacyjnych podczas zlotu wieczornego lub wylotu porannego z miejsc noclegowych. Liczenia odbywają się 3 razy w każdym sezonie jesiennym.
W roku 2020 najwięcej żurawi stwierdzono podczas liczenia późnego (127 tys. os., w porównaniu do 79 tys. i 115 tys. w trakcie liczeń wczesnego i późnego). Maksymalna liczebność (suma maksymalnych wyników dla poszczególnych kwadratów spośród trzech liczeń) wyniosła ok. 169 tys. ptaków i była rekordowa w historii trwania programu.
Jesienią 2020 roku 88% żurawi skupiło się w kilku regionach: Pomorze (22% żurawi), Podlasie (15%), Warmia z Mazurami (14%), Dolny Śląsk (13%), Wielkopolska (13%) i Ziemia Lubuska (11%), czyli podobnie jak w latach poprzednich. Ostatni sezon był rekordowy pod względem liczebności żurawi na Podlasiu, Ziemi Lubuskiej, Ziemi Łódzkiej i Mazowszu.
W roku 2020 w 14 obszarach Natura 2000 i dwóch IBA grupujących co najmniej 2 200 os. stwierdzono łącznie 76% wszystkich policzonych żurawi. Największe koncentracje żurawi (ponad 7 tys. ptaków) odnotowano w 6 obszarach Natura 2000 (Ujście Warty, Dolina Baryczy, Dolina Biebrzy, Dolina Dolnej Odry, Zbiornik Jeziorsko, Ostoja Nadgoplańska) i w jednej ostoi IBA (Polder Sątopy-Samulewo). Cztery pierwsze obszary Natura 2000 grupowały ok. 44% żurawi zarejestrowanych na wszystkich noclegowiskach. Na uwagę zwraca rosnąca rola doliny Wisły jako miejsca koncentracji żurawi podczas migracji jesiennej.
