Monitoring Noclegowisk Żurawi (MNZ) | rok 2021
Monitoring Noclegowisk Żurawi jest ogólnopolskim programem rozpoczętym w roku 2012, którego celem jest rejestrowanie zmian liczebności żurawi na wybranych noclegowiskach jesiennych w Polsce. Obserwacje odbywają się z punktów obserwacyjnych podczas zlotu wieczornego lub wylotu porannego z miejsc noclegowych. Liczenia odbywają się 3 razy w każdym sezonie jesiennym.
W roku 2021 najwięcej żurawi stwierdzono podczas liczenia późnego (119 tys. os., w porównaniu do 74 tys. i 106 tys. w trakcie liczeń wczesnego i środkowego). Maksymalna liczebność (suma maksymalnych wyników dla poszczególnych kwadratów spośród trzech liczeń) wyniosła ok. 163,5 tys. ptaków, co jest wynikiem zbliżonym do najwyższych w historii trwania programu (nieznacznie wyższe liczebności odnotowano jedynie w 2019 i 2020 roku). W latach 2012-2021 w okresie jesiennej wędrówki wykazano umiarkowany wzrost liczebności żurawi.
Jesienią 2021 roku 89% żurawi skupiło się w kilku regionach: Pomorze (22% żurawi), Podlasie (15%), Warmia z Mazurami (14%), Dolny Śląsk (13%), Wielkopolska (13%) i Ziemia Lubuska (11%), czyli podobnie jak w latach poprzednich. Ostatni sezon był rekordowy pod względem liczebności żurawi na Ziemi Lubuskiej i Ziemi Łódzkiej.
W roku 2021 w 11 obszarach Natura 2000 i jednej ostoi IBA, grupujących co najmniej 2 200 os., stwierdzono łącznie 73% wszystkich policzonych żurawi. Największe koncentracje żurawi (ponad 10 tys. ptaków) odnotowano w 6 obszarach Natura 2000 (Ujście Warty, Dolina Baryczy, Ostoja Biebrzańska, Dolina Środkowej Noteci i Kanału Bydgoskiego, Dolina Dolnej Odry, Zbiornik Jeziorsko), skupiających łącznie 60% wszystkich policzonych żurawi. Wynik z Ujścia Warty (niespełna 27 tys. os.) stanowi rekordową koncentrację żurawi od początku trwania monitoringu.
