Monitoring Noclegowisk Żurawi (MNZ)
Monitoring Noclegowisk Żurawi jest ogólnopolskim programem rozpoczętym w roku 2012, którego celem jest rejestrowanie zmian liczebności żurawi na wybranych noclegowiskach jesiennych w Polsce. Obserwacje odbywają się z punktów obserwacyjnych podczas zlotu wieczornego lub wylotu porannego z miejsc noclegowych. Liczenia odbywają się 3 razy w każdym sezonie jesiennym.
W roku 2019 najwięcej żurawi stwierdzono podczas liczenia środkowego (137 tys. os., w porównaniu do 103 i 108 tys. w trakcie liczeń wczesnego i późnego). Liczebności żurawi obserwowane w roku 2019 były rekordowo wysokie w całym okresie trwania monitoringu.
Jesienią 2019 roku 88% żurawi skupiło się w kilku regionach: Pomorze (25% żurawi), Warmia z Mazurami (18%), Dolny Śląsk (14%), Podlasie (12%), Wielkopolska (11%) i Ziemia Lubuska (8%), czyli podobnie jak w latach poprzednich. Ostatni sezon był rekordowy pod względem liczebności żurawi na Warmii i Mazurach, Podlasiu, Wielkopolsce, Ziemi Łódzkiej i Lubelszczyźnie.
78% wszystkich policzonych żurawi stwierdzono w 65 kwadratach mieszczących się w całości lub częściowo w granicach obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000. Największe koncentracje żurawi (ponad 10 tys. ptaków) odnotowano w 4 obszarach Natura 2000: Dolinie Baryczy, Dolinie Dolnej Odry, Dolinie Biebrzy oraz Ujściu Warty. Na ich obszarze grupowało się ok. 35% żurawi zarejestrowanych na wszystkich noclegowiskach. Aż 10% żurawi stwierdzono w trzech ostojach IBA nie należących do sieci Natura 2000 (Polder Sątopy-Samulewo, Zbiornik Siemianówka i Ostoja Kwiecewo).
