Monitoring Lęgowych Sów Leśnych | rok 2024
Monitoring Lęgowych Sów Leśnych (MLSL) to program realizowany od roku 2010, który jest dedykowany czterem gatunkom sów z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej: puchacz, puszczyk uralski, włochata, sóweczka oraz dwóm dodatkowym gatunkom: puszczyk, uszatka.
Zasadniczym celem MLSL jest uzyskanie wiedzy na temat liczebności, rozpowszechnienia i trendów zmian liczebności populacji leśnych gatunków sów w poszczególnych regionach Polski. Powierzchniami monitoringowymi są kwadraty o powierzchni 100 km2 (10x10 km) w ramach których zlokalizowane są właściwe powierzchnie próbne (5x5 km). W obrębie każdej powierzchni próbnej wyznaczonych jest 9 punktów nasłuchowych.
W 2024 roku kontrole przeprowadzano na 45 powierzchniach 5x5 km.
Liczebność
W 2024 roku najliczniej stwierdzany był puszczyk (257 os.), następnie sóweczka (44 os.), włochatka (39 os.), puszczyk uralski (32 os.), uszatka (32 os.). W przypadku puchacza stwierdzono tylko 2 osobniki.
Gatunki główne
Na podstawie monitoringu stwierdzono umiarkowany spadek liczebności dla włochatki, natomiast dla sóweczki oraz puszczyka uralskiego wykazano umiarkowany wzrost. Dla puchacza nie uzyskano istotnie statystycznego trendu z uwagi na nieliczne występowanie tego gatunku na powierzchniach MLSL.
Gatunki dodatkowe
W przypadku obu gatunków dodatkowych zanotowano trend wzrostowy. Warto przy tym zaznaczyć, że w przypadku tych gatunków (przede wszystkim uszatki) nie można mówić o w pełni reprezentatywnej populacji ze względu na zasiedlanie przez nie także krajobrazu rolniczego
Rozpowszechnienie gatunków
W roku 2024 najbardziej rozpowszechniony był puszczyk - najpospolitszy gatunek sowy w Polsce. Stwierdzono go na 91,1% powierzchni próbnych. Drugim najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem była sóweczka: 51,1% powierzchni próbnych, a następnie kolejno włochatka – 44,4% powierzchni próbnych, uszatka – 28,9%, puszczyk uralski – 22,2%. Najrzadszym gatunkiem był puchacz, którego stwierdzono na 4,4% powierzchni próbnych.
