Monitoring Ptaków Gór (MPG) | rok 2024
Monitoring Ptaków Gór, rozpoczęty w roku 2021, dedykowany jest ptakom wysokogórskim: siwerniakowi i płochaczowi halnemu (gatunki główne), a także czeczotce brązowej, podróżniczkowi z podgatunku svecica, świergotkowi łąkowemu oraz drozdowi obrożnemu (gatunki dodatkowe). Ponadto, obserwatorzy rejestrują pozostałe gatunki ptaków, stwierdzone w trakcie kontroli. Powierzchnie obejmują większą część wszystkich siedlisk wysokogórskich w kraju i zlokalizowane są w Tatrach, na Babiej Górze i Pilsku, w Bieszczadach, w Karkonoszach oraz na Śnieżniku.
W roku 2024 na 48 powierzchniach monitoringowych stwierdzono wszystkie gatunki docelowe (wszystkich zarejestrowanych gatunków było 65).
Gatunki główne
Siwerniak był zarówno najliczniejszy (445 os.), jak i najszerzej rozpowszechniony (obecny na 79% powierzchni – najwyższa wartość wśród wszystkich gatunków odnotowanych w monitoringu). Gatunek ten stwierdzono we wszystkich monitorowanych pasmach górskich. Płochacz halny występował na 25% powierzchni, w tym na większości tatrzańskich (10 z 12) i znacznie rzadziej poza Tatrami (jedynie na 2 z 36 powierzchni). Łączna liczebność gatunku wyniosła 82 osobniki.
Na poniższych wykresach przedstawiono trendy zmian wskaźnika liczebności dla siwerniak oraz płochacza uzyskane w latach 2021–2024 w ramach programu MPG. Punkty oznaczają wartości dla poszczególnych lat, słupki błędu ± 1 błąd standardowy. Niebieską linią zaznaczono trend dopasowany za pomocą funkcji loess. Ze względu na krótką serię pomiarową trendy pozostały nieokreślone.
Gatunki dodatkowe
Wśród gatunków dodatkowych najszerzej rozpowszechniony był drozd obrożny, stwierdzony na 58% powierzchni. Gatunek występował na wszystkich powierzchniach w Tatrach, na Pilsku i Babiej Górze. Na 3 powierzchniach w Tatrach zaobserwowano powyżej 5 osobników (maksymalnie 10 na jednej powierzchni)
Czeczotkę brązową również odnotowano na ponad połowie powierzchni (52%). Głównym rejonem występowania gatunku były Karkonosze, gdzie odnotowano ją na większości powierzchni. Gatunek ten był szeroko rozpowszechniony również w Tatrach, zaś w ogóle nie zaobserwowano go w Bieszczadach i na Śnieżniku.
Świergotka łąkowego stwierdzano głównie w Karkonoszach oraz w Bieszczadach (łącznie 75% wszystkich osobników), wyraźnie mniej licznie stwierdzany był w Tatrach. W 2024 roku odnotowano go na 43,8% powierzchni.
Drugi rok z rzędu stwierdzono najniższe możliwe rozpowszechnienie (2%) u “podróżniczka rdzawogardłego”, którego stwierdzono na jednej powierzchni w Karkonoszach w liczbie 1 osobnika.
Na poniższych wykresach przedstawiono trendy zmian wskaźnika liczebności gatunków dodatkowych (za wyjątkiem podróżniczka) uzyskane w latach 2021–2024 w ramach programu MPG. Punkty oznaczają wartości dla poszczególnych lat, słupki błędu ± 1 błąd standardowy. Niebieską linią zaznaczono trend dopasowany za pomocą funkcji loess.
