Monitoring Łąkowych Siewek (MLS) | rok 2023
W latach 2015-2017 monitoring kulika wielkiego był realizowany przez Towarzystwo Przyrodnicze „Bocian”, w ramach projektu pt. „Monitoring kulika wielkiego w Polsce w latach 2015-2017”. W latach 2018-2020 monitoring kulika wielkiego był kontynuowany przez GIOŚ na 100 powierzchniach próbnych (2x2 km), które obejmowały wszystkie najważniejsze ostoje gatunku w Polsce.
W 2021 roku program został przekształcony w Monitoring Łąkowych Siewek (MLS). Celem programu jest śledzenie zmian liczebności czterech gatunków siewek typowych dla obszarów łąkowych – kulika wielkiego, rycyka, krwawodzioba i czajki. Do 100 powierzchni 2x2 km, na których do tej pory realizowano MKW, dodatkowo wylosowano 60, w oparciu o aktualne rozmieszczenie wszystkich czterech monitorowanych gatunków.
W roku 2023 na 100 powierzchniach próbnych kontrolowanych od początku monitoringu zaobserwowano łącznie 116 osobników kulika wielkiego. Trend zmian liczebności kulika wielkiego dla lat 2015–2023 jest obecnie stabilny. Po wyraźnym spadku liczebności w latach 2015–2018, od roku 2019 obserwujemy powolne odbudowywanie populacji, za co w dużej mierze odpowiadać mogą działania związane z ochroną czynną. Odnotowano również 177 osobników rycyka, 129 osobników krwawodzioba i 752 osobniki czajki (kategorie lęgowości B+C). W przypadku rycyka i krwawodzioba wynik z 2023 roku jest wyższy niż w roku poprzednim, natomiast liczebność czajki kolejny rok z rzędu gwałtownie spadła.
